اسقاط شرط انفساخ

سلام و درود مجدد بر همه مخاطبان مطالب علم حقوق و به طور اخص آقای استاد خسرو صالحی – بنا بر مراتب مذکور در مقاله جناب استاد صالحی و آقای نوروزی – به نظرم رسید که عقیده ی خودم را خدمت دوستان عرض کنم ، مبنی بر اینکه که اظهار نظر آقای نوروزی در نگاه کلی صحیح به نظر میرسد و پشتوانه ی این نظر این است که شرط فاسخ را شرط نتیجه ی معلق بدانیم ؛ ولیکن توجها به عرض میرسانم : چنان که میدانیم شرط فاسخ دارای اوصاف و و یژگیهایی است که باید مورد توجه وافر قرار بگیرد و از اظهار نظر کلی و قطعی پرهیز نمود ، مثلا وصف توقیت (داشتنن مدت معین برای شرط فاسخ ) عامل مهمی است و اینکه در خصوص ” امکان اسقاط شرط فاسخ ) مگر نه اینست که حکومت اراده واقعی متعاملین سازنده ی شرط مذکور بوده است و آیا همین اراده ی واقعی نمیتواند این شرط را اسقاط نماید ؟ به نظر من درک و استنباط اراده ی واقعی طرفین میتواند در مقوله امکان یا عدم امکان اسقاط میتواند موثر باشد ؛ و آیا میتوان شرط ناسخ را به عنوان داروی شفا بخش در تمام شرایط تجویز کلی کرد ؟ مسلما خیر . . . مثال : پیش فروشنده ای که عرفا بایستی با پیشرفت فیزیکی ثمن قرارداد را از پیش خریدار دریافت نماید و برای قرارداد مدت ۲۴ ماه در نظر گرفته است و ۱۴ سال تاخیر در انجام تعهدات داشته است و بعد ۱۴ سال بیاید و با استناد به شرط فاسخ مندرج در قرارداد مدعی شود که پیش خریدار ثمن قرارداد را نپرداخته است ( مدعی تحقق معلق علیه شود ) و بد عهدی های خودش را پنهان کند و حالا که مبیع چند ده برابر شده بیاید و بگوید که قرارداد به دلیل نپرداختن بخش اندکی از ثمن کل قرارداد را از هم بگسلد و عنوان نماید که قرارداد به صرف همین نپرداختن بعد ۱۴ سال خود به خود منحل شده بدانیم ؛ آیا وجدان دادرس و نظم عمومی و مصلحت اجتماعی چنین انفساخی را می پذیرد ؟ البنه در پایان از فضایی که برای اظهار نظر ایجاد گردیده از جناب صالحی سپاسگزارم . و تمام مطالب پیش گفته اظهار نظر شخصی من است و صرفا جهت مشارکت در بحث بود که در صورت ادامه ی مبحث با مطالعه بیشتر میتوانیم به نتیجه ی موثر تر و کارشناسی تری دست یابیم .

سلام وقت بخیر – به عقیده بنده با عنایت به اینکه انحلال قرارداد بایستی به عنوان آخرین حربه مورد قبول دادرس مورد قبول واقع گردد(تفسیر مضیق ) و اینکه در این تفسیر (تحقق معلق علیه ) اگر تقصیری متوجه مشروط له باشد که همتان تقصیر باعث تحقق ظاهری معلق علیه شده باشد (وفق ماده ۲۴۰ ق.م. ) لذا بایست به ادامه ی حیات قرارداد و اسقاط ضمنی شرط فاسخ قائل باشیم ، در ضمن اگر شرط فاسخ مدت نداشته باشد باطل خواهد بود . و حال اینکه در فرضی که شرط فاسخ در عقدی مستمردرج شده است و تعهدات مشروط علیه ( معلق علیه ) موخر بر تعهد مشروط له (پیش فروشنده ی ساختمان ) باشد و مشروط له مرتکب تقصیر قراردادی شود و در مدت معین در قرارداد به تعهدات خود وفا نکند و بعد از سالها به شرط انفساخ متوسل گردد. (مواردبسیاری از این شیادان بعنوان پیش فروشنده ساختمان در عالم واقع دیده میشوند) . به همین دلیل نظریه مشورتی داریم ؛ که بایست تحقق شرط انفساخ از دادگاه درخواست شود تا حتی الامکان از انحلال قراردادها که بر خلاف اصل لزوم و صحت قراردادیست ممانعت بعمل آید . ودر ضمن شرط فاسخ بایستی حائز اوصافی باشد که در این مجال نمی گنجد ، نتیجه گیری : به عقیده ی من اگر حتی اظهار نامه و مطالبه ی مبیع هم از سوی فروشنده (مشروط له ) صورت پذیرفته باشد ، تا زمان حصول حکم دادگاه در جهت تشخیص تحقق معلق علیه ، شرط انفساخ (اقاله ی معلق ) قابلیت اسقاط شدن ضمنی و صریح و فعلی را دارد .)عطف به توضیحات اضافه ی استاد خسرو صالحی